هنر شیشهگری
هنر شکل دادن به شیشه را شیشهگری گویند.هنرمند در هنر شیشهگری ابتدا مادۀ شیشه را حرارت میدهد تا نرم و نیمه مایع شود؛سپس به وسیله دستها با ابزار مخصوص و با دمیدن در آن، اشکال زیبا را پدید میآورد و بدین گونه هنر خویش را به نمایش میگذارد. میمند در گذشتهای نه چندان دور یکی از مهمترین مراکز تولید انواع ظروف شیشهای در ایران بوده است که تا قبل از زلزله سال ۱۳۷۲ حدود هفت کارگاه شیشهگری در میمند فعالیت داشت که بعد به سه کارگاه تنزل یافت و .... . نکتۀ بسیار جالب و پر جاذبۀ میمند، ساختن انواع ظروف شیشهای در کارگاههای شیشهگری میمند بود و بر اساس اسناد و نوشته های تاریخی صنعت شیشهگری در میمند قدمتی سه هزار ساله دارد.
روشهای ساخت شیشه
هنر شیشهگری به سه روش فوتی و فوتی قالبی و پرسی انجام میشود.
روش فوتی
در این روش مادۀ مذاب به وسیله بوری(میله دم) برداشته و روی نوک میله ثابت نموده و آنرا میچرخانند. پس از گرد شدن خمیر دوباره آنرا گرم میکنند و در میله دمیده با ایجاد حباب کوچک سر میله ، خمیر را سرد میکنند و آن را روی میلۀ دم ثابت و خمیر سر میله را یکنواخت میکنند؛ به این عمل قاشقی کردن میگویند؛ سپس مراحل ساخت شیشه آغاز میشود.
روش فوتی قالبی
در ابن روش ابتدا مقداری از مواد مذاب را با میله دم از کوره برداشته پس از آماده کردن و یک بار دمیدن در آن مقداری مواد به آن اضافه کرده و گرم میکنند سپس آن را در قالب قرار داده در میله میدمند تا خمیر شکل قالب را به خود بگیرد سپس آن را از میله دم جدا نموده و لبۀ کار را صاف میکنند و آن را به گرمخانه میبرند. در این روش بیشتر ظروفی همچون انواع بطری میشود
روش پرسی
ساخت ظروف در قالبهای پرس بادی بیشتر برای انواع بطری به کار میرود.در این روش مقدار مناسبی از مواد مذاب را با میله دم از کوره برمیدارند و آن را بسیار سریع از میله دم جدا کرده و در قالب پرس قرار میدهند و با بستن قالب و فشار هوای وارد شده در قالب خمیر شکل مورد نظر را میگیرد سپس قالب را باز کرده به سرعت ظرف ساخته شده را خارج نموده و در گرم خانه قرار میدهند
حصیر بافی (پیزیر بافی)
در کنار کارگاههای شیشهگری صنعت حصیربافی (پیزیر بافی) نیز رواج داشت.از برگ های نی، لُنبان، شاخههاینازک درخت بید و ... حصیربافی میکردند. قرابهها و کپها و بغلیها را با آن میپوشانیدند تا در حمل و نقل به سایر بلاد نشکند و یالم به مقصد برسد.